‘গৰমেণ্ট’ অহাৰ আগতেই...
(গল্প নহয়, সত্য)
সম্পূৰ্ণ দহটা দিনৰ মূৰত ‘গৰমেণ্ট’ আজি আহিব৷ খবৰ ইতিমধ্যে হৈ গৈছে৷
ৰাতিপুৱা লেণ্ডলাইন ফোনটো বজা ময়ো শুনিছিলোঁ৷ মায়েই ধৰিলে, সচৰাচৰ ধৰাৰ দৰেই৷ তাৰ পিছৰে
পৰাই নিজৰতো তত-ধৰণি হেৰালেই, বাকীসকললৈও তুৰন্তে সাৱধান-বাণী… ‘আহি আছে দেই আজি৷ ফোন কৰিছে৷’
‘পানী টেংকিৰ ফালে ঠাইখিনি লেতেৰা হৈ আছেঅ’৷ অহাৰ আগতেই চাফা কৰি পেলাবি
দেই৷’
…চাহ খাই থাকোঁতেই
মোলৈকো কামৰ ফৰমাইচ আহিল৷ ফটাফট খোৱা শেষ কৰি নাৰিকলৰ ঝাড়ুডাল হাতত লৈ সাজু হ’লোঁৱেই৷ এইকেইদিন একেলেথাৰিয়ে
বৰষুণ দি আছে৷ এতিয়াও এটোপ-দুটোপ পৰিয়েই আছে৷ যেনিতেনি ক’লা ক’লা কেৰেলুৱাবোৰ ঢেৰ ওলাইছে৷ সৰা
কাম হ’লত জাবৰ পেলোৱা টিংখনতে লেতেৰাবোৰ
উঠাই নি পিছফালে নৰ্দমালৈ দলিয়াই দিলোঁ৷ সেই পাকতে নৰ্দমাৰ কাষৰ ঠাইখিনিও সাৰি চাফা
কৰি থ’লোঁ৷ নুনী, মধুৰি আদিৰ সৰাপাতবোৰ
অ’ত-ত’ত পৰি আছিল৷
‘মই পানীৰ টেপটো খুলি দিওঁ, তই ড্ৰেইনটোত ঝাড়ু মাৰি
দে৷’
…আকৌ ঝাড়ুডাল লৈ
পানী টেংকিৰ কাষৰ পৰা আৰম্ভ কৰি নলাটোৰ লেতেৰাবোৰ ঠেলি ঠেলি আঁতৰালোঁ৷
‘বিকুক কোৱা হ’লনে নাই বাৰু কথাটো, আজিযে ‘গৰমেণ্ট’ আহি আছে?’
মাৰ মুখত অৰ্থবহ হাঁহি এটা বিৰিঙি উঠিল৷
‘অ’ বিকু, বিকু...’ …লগে লগে চিঞৰ দুটামানো মাৰি পঠিয়ালোঁ বিকুক উদ্দেশ্য কৰি৷ তাইবা কোনফালে
কি কৰি আছেগৈ!
‘বিকু ও ও...’
বিকু মানে ওম শ্ৰেষ্ঠ আচাৰ্যৰ নৱ-বিবাহিতা পত্নী৷ তেওঁলোক আমাৰ পিছফালৰ ঘৰটোত থাকে৷ অলপ পাছতে পৰ্দাখন সামান্য ফাঁক কৰি তাই চালেহি৷
‘দাদা মাতিছিল?’
‘অঁ হয়৷ আজি ‘গৰমেণ্ট’ আহি আছে দেই৷ গতিকে তোমাৰ চোতাল আৰু কি ক’ত আছে চাফা কৰি ৰাখিবা৷ এতিয়াই
ক’লোঁ৷ পিছত মোক দায় দিলে নহ’ব৷’
বিষয়ৰ আকস্মিকতাত বিকুৱে প্ৰথমতে থতমত খালে৷ পানীৰ
টেপটো খুলি থকা মায়ে যেনিবা তাইক বেছিপৰ ৰহস্যৰ আৱৰ্তত নাৰাখি কথাটো ভাঙি দিলে৷ মই
নলা চাফা কৰি থকাৰ ফালে অলপ সময় চাই থাকি হাঁহি মাৰি তাই ভিতৰ সোমাল আধাতে এৰি থৈ অহা
বাচনকেইটা সামৰিবলৈ৷
‘হওক তেও৷ অহাৰ আগে আগে মোৰো কাম কেইটামানযে হ’ল৷ ঘৰত থকা অৱস্থাত একো কৰিবকে
নোৱাৰি নহয়৷’ …স্বস্তিৰ সুৰত মাৰ স্বগতোক্তি৷
পাকঘৰৰ পৰা এওঁ, মানে শ্ৰীমতীয়েও সজোৰে সঁহাৰি
দিলে... ‘মোৰো একেই৷ চুনু কালি ঠিক সময়তে
আহি ওলাল যেনিবা৷ এতিয়া আৰু চিন্তা নাই৷ আহি নৌপাওঁতেই চব হৈ গ’ল৷’
তেনেকুৱাতে সিফালৰ দৰজাখন খুলি শৰ্মা ওলাই আহিল৷
শৰ্মা মানে বেংক কৰ্মচাৰী গোবিন্দ শৰ্মা৷ আমাৰ আন এক ডেকা ভাৰাতীয়া৷ ৰুমৰ দৰজাখন বহলকৈ মেলি
দিয়ে শৰ্মাই ক’লে... ‘মোক কিন্তু একো ক’ব নোৱাৰিব দেই৷ কাৰণ মই নাছিলোঁৱেই৷
কালি ৰাতিহে ঘৰৰ পৰা আহি পাইছোঁ৷’
‘হ’লে কিডাল হ’ব? আপোনাৰ চকীখনৰ তলত মকৰাজাল অলপমান দেখা পাই আছোঁ মই৷
কৈ থ’লোঁ হ’লে৷ এতিয়াই গুচাওক৷ ‘গৰমেণ্ট’এ চাৰ্জ কৰিলে পিছত মোক নক’ব৷ আৰু এনেকৈ নহ’বতো৷ আপুনিযে অনুপস্থিত আছিল,
তাৰ উচিত প্ৰমাণ দিব লাগিব৷ আপোনাৰ চেয়াৰমেনে গ্ৰাণ্ট কৰা লিভৰ কাগজখন লগত আছেনে নাই?
ফটোক’পীসহ ফাইলটো ৰেডী ৰাখক৷ ট্ৰেইনত
অহা-যোৱাৰ টিকট দুটাও গাঁঠি থ’ব৷ ‘গৰমেণ্ট’এ চাব খুজিলে চব দেখুৱাব লাগিব৷
নহ’লে বিষম কথা৷ পিছত মোৰ দায় নাই
হ’লে৷’
শৰ্মা হাঁহি মাৰি ভিতৰত সোমালগৈ গেছৰ ওপৰত পাতি
থৈ অহা আঞ্জাখন চাওঁগৈ বুলি৷
অৰিজিনেল ঘৰত থকা ডাঙৰজন ভায়েকৰ আমন্ত্ৰণক্ৰমে ‘গৰমেণ্ট’ গৈছে তাত পানীৰ নতুন কানেকচনৰ
কামটো তদাৰক কৰিবলৈ৷ কাম হৈ গ’লত আজি নামনিমুৱা ডিব্ৰুগড়-ৰঙিয়া এক্সপ্ৰেছত আহি আছে৷ তাকে লৈ এতিয়া
ঘৰখনত লৰা-ঢপৰা লাগিছে৷
‘ওপৰত কোনোবা এটাক ৰাখিব লাগিব দেই৷ যোৱাবাৰ মনত নাই? ‘গৰমেণ্ট’ ঘৰলৈ যাওঁতে ঘূৰি আহি ঘৰ সোমোৱাৰ আগে আগে ভিতৰ-বাহিৰ চব চাফা কৰি এশ নম্বৰ পোৱাটো খাটাং কৰি থৈছিলোঁ৷ পিছে আপদীয়া গাই এজনীয়ে ক’ৰ পৰা আহি জানো ঠিক ষ্টেপৰ মুখতে বিষ্ঠা এগাল এৰি চব বৰবাদ কৰি দিলে৷ আহিয়েই সেয়া দেখা পালে আৰু মিছাতে গালিসোপা খালোঁ৷’
নলা চাফা কৰা হ’লত ঝাড়ুটো যথাস্থানত সযতনে থৈ গাটো ধুই আজৰি হৈ
লওঁগৈ বুলি বাথৰুমৰ ফালে গুচি গ’লোঁ৷
গা ধুই ওলাইছোঁ, তেনেকুৱাতে আগফালৰ গেটখন খোলা
যেন শুনিলোঁ৷ শৰ্মা বোধহয় ফটোষ্টেট কৰিবলৈ ওলাই গৈছে৷ তেনেতে কাণত পৰিল পিছফালৰ চোতালত
ঝাড়ুৰ চৰক চৰক শব্দ৷ অলপ আগুৱাই ডিঙি মেলি দেখোঁ যে নাৰিকলৰ ঝাড়ুটো লৈ বিকুৱে একান্তমনে
চোতাল সাৰি আছে৷
‘গৰমেণ্ট’ আহিব আজি৷
No comments:
Post a Comment