কুলিৰ মাতত সাৰ পালোঁ আজি...

(গল্প নহয়, সত্য)

কুলিৰ মাতত সাৰ পালোঁ আজি দোকমোকালিতে৷ বৰ হেঁপাহেৰে বহু পৰলৈ কাণ পাতি শুনি থাকিলোঁ তাৰ কূ-উ কূ-উ প্ৰাণস্পৰ্শী, হৃদয়গ্ৰাহী পঞ্চম সুৰধ্বনি৷ অনেক বিহগৰ উদ্দাম-উচ্ছাসপূৰ্ণ কাকলি-কলৰৱেৰে মুখৰিত বাসন্তিক পুৱাৰ এই পৰিৱেশটো ইমানযে উপভোগ্য! উঃ, শুনি থাকিবৰে ইচ্ছা যায়৷ কুহু কুহু সুৱদিসুৰীয়া মাতেৰে স্বকীয় ভাব-অনুভূতি প্ৰকাশি যেন সকলোকে পিছত থৈ শীৰ্ষত আৰোহণ কৰিলেগৈ সি! তেনেহেন লাগিল৷

সদায় সোনকালে শোৱাপাটী এৰাৰ অভ্যাস৷ এনেয়ে হ’লে ম’বাইল ফোনত এলাৰ্ম দি ৰখা যায়৷ আজিও দিয়া হৈছিল৷ পিছে কুকিলৰ মৌবৰষা আকুলতাই এলাৰ্মৰ কৰ্কশতাক হেলাৰঙে চেৰ পেলালে৷ কাণ ফলা এলাৰ্মৰ কি প্ৰয়োজন, যদি পক্ষীৰ শ্ৰুতিমধুৰ মূৰ্চ্ছনাই সেই ঠাই লয়? চৰাইৰ মাতত ৰাতি পুৱাল আজি৷ তাৰ পাছতে প্ৰাতঃকৰ্ম৷ তাৰ পাছত প্ৰাতঃভ্ৰমণ৷ নিত্যনৈমিত্তিক কাম-কাজ৷ নতুন এটা দিনৰ প্ৰস্তুতি৷

‘জাৰ হ’লে অন্ত, আহিব বসন্ত, পছোৱা বলিব জোৰ৷ তেতিয়া আহিম, আকৌ নাচিম, ধৰিম গানৰ সুৰ’ বুলি গ’লবেলি যাওঁতেই কৈ গৈছিল সি৷ শীতকাল অন্ত পৰাৰ লগে লগে, ঋতুৰাজৰ আগমন ঘটাৰ সময়তে পূৰ্বৰ প্ৰতিশ্ৰুতি ৰক্ষা কৰি সোঁশৰীৰে উপস্থিত এয়া৷ সেয়া গম পাই গৈছোঁ তাৰ যাদুকৰী ঐক্যতান পুৱা বিছনাতে মোৰ কৰ্ণপটহত গুঞ্জৰিত হোৱা মাত্ৰকে৷ সেয়া কেৱল তাৰ প্ৰিয় ঋতু কুসুমাকৰৰ আগমনী-বাৰ্তাই নহয়, সেই আকৰ্ষণীয় আৰু প্ৰাণ-চাঞ্চল্যকাৰী ধ্ৰুপদী স্পন্দনে প্ৰাণ-প্ৰাচুৰ্যৰে আমাকো সমুজ্জ্বল কৰি তুলিছে, জীৱনৰ বাটত৷

মোৰ চৌপাশৰ পৰিৱেশ এতিয়া এনে৷
আপোনালোকৰ ফালে কেনে? জনাবচোন৷