তৃতীয় দিন, অংশ-২

প্ৰাতঃভ্ৰমণৰ নামত অচিনাকি জেগাকণ ঘূৰি-পকি আহি পাকঘৰৰ জুইৰ গুৰিত বহাৰ লগে লগে নাজঙে চাহ-বিস্কুট দিলে৷ চিন্তা কৰিলোঁ, গাটো আগে-ভাগে ধুই লোৱাই বুদ্ধিমানৰ কাম হ’ব৷ সোমালোঁগৈ বাথৰুমত৷ দেখিলেই ক’ব পাৰি যে বাঁহৰ ডবল বেৰেৰে আগুৰা গা ধোৱা ঘৰটো এইকেইদিনতে সজা হৈছে৷ তলখনত ঘূৰণীয়া আকাৰৰ শিলগুটি এগালমান৷ একোণত BitChemৰ নীলা ৰঙৰ ওখ ড্ৰাম এটা আছে৷ ৰবৰৰ পাইপ এডালেৰে পানী আহি ড্ৰামটোত পৰে৷ তক্তা এছটা তাঁৰৰ সহায়ত বেৰত ওলমাই ৰাখিছে৷ তাতে নতুন লাক্স চাবোন, ভোলৰ জাল আদি থৈছে৷ দৰজা আছে যদিও ওপৰত মুকলি আকাশ৷ পি.পি.ডব্লিউ.এফ.ৰ সময়ত হ’মষ্টে’লৈ আহিবলগীয়া আলহীৰ বাবে কৰি দিয়া ব্যৱস্থাপনাটো দেখি সৰু কালৰ আমাৰ বাথৰুমটোলৈ মনত পৰি গ’ল৷ অনুৰূপ ধৰণৰে আছিল সেই যুগত৷

দৃশ্যটোৱে মোক শৈশৱ-কৈশোৰলৈ ঘূৰাই লৈ গ’ল৷ এনেয়েও মুকলিত গা ধুইহে মজা লাগে, এতিয়াও৷ ‘পানী ক’ৰ পৰা আহে?’ সোধাত জাংখঙে জনালে যে পাহাৰৰ ওপৰত সৰু জলপ্ৰপাত এটা আছে৷ তাত বান্ধ দি থোৱা হৈছে৷ মধ্যাকৰ্ষণ বলৰ জৰিয়তে উক্ত উৎসৰ পৰা পাইপৰ মাজেৰে পানী আহি এইখিনি পাইছে৷ এতিয়াও জাংখঙে কানেকচনটো দি দিয়াৰ লগে লগে আহি গ'ল৷ পানীৰ অভাৱ নাই ইয়াত৷ অহৰহ ওলায়েই থাকে৷ ঠাণ্ডা পানীৰেই ঠিকছে গা ধুলোঁ৷ আমাৰ ঘৰতো একালত এইদৰেই গা ধুইছিলোঁ, পোনে পোনে পাইপেৰে৷ অতীতৰ সেই আনন্দ, সেই মুহূৰ্তটো নংকি বস্তিলৈ আহি যেন ঘূৰাই পালোঁ!

বাথৰুমৰ পৰা ওলাই চাঙলৈ বুলি আহি থাকোঁতেই শুনা পালোঁ, ৰাজু গগৈয়ে গৰম পানীৰ বাবে নাজঙক সোধা-পোছা কৰি আছে৷ তেওঁক গৰম পানী লাগে, গা ধুবলৈ৷ কথাটো বুজি পাই সকলোৱে শুনাকৈ ডাঙৰ ডাঙৰকৈ ঘোষণা কৰি দিলোঁ… ‘কাকো গৰম পানী নিদিব দেই বাইদেউ৷ ইয়াত সবেই পাইপৰ পানীৰেই ধুব লাগিব৷ গৰম পানীৰ কাৰবাৰ নংকি বস্তিত নাই৷’ তাকে শুনি অতপৰে ঢাকি ৰখা কাণ-মূৰ উলিয়াব নোখোজা পংকজ দাসৰো মুখমণ্ডলত চিন্তাৰ চাপ বিৰিঙি উঠা দেখা গ’ল৷ সঞ্জু কিন্তু সাহসী৷ মোৰ পাছত গা ধুবলৈ তেওঁ সোমাল৷ স্নানৰ আগে আগে দাঢ়িকেইডাল খুৰাই মিলমিলীয়াটি হৈ ল’লে৷ উদ্বোধনী অনুষ্ঠানৰ কথা আছে৷ অৰুণাচলৰ সুন্দৰতাৰ সমাৱেশ ঘটিব তাত৷

তোছকৰ ওপৰতে ৰৈ নতুন কাপোৰসাজ ঘপাঘপ পিন্ধিছোঁ৷ পাহাৰতলীত থকা ৱিমচাম মৰাঙৰ ঘৰলৈ যাম, য’ত অৰুণদাহঁত আছে৷ কালি সন্ধিয়া এৰি অহাৰে পৰাই সিটো দলৰ সৈতে যোগাযোগ বিচ্ছিন্ন৷ কি বা কৰিছে, খাবলৈবা পাইছেনে নাই মানুহকেইটাই? ভাবি মনটোৱে মনা নাই৷ ছাটি-ফুটি কৰি আছে এবাৰ লগ পাবলৈ৷ আমিতো ইয়াত আৰামতে আছোঁ বাৰু৷ গতিকে স্বচক্ষে পৰিদৰ্শন কৰি আহোঁগৈ এবাৰ৷ শ্বৰ্টকাট্‌ মাৰি এঢলীয়াৰে নামি, গাঁওখনৰ একমাত্ৰ এল. পি. স্কুলখন পাৰ হৈ ক্ষন্তেকতে ৱিমচামৰ চাং পাই গ’লোঁ৷ নঙলা দেই থাকিয়ে অৰুণদা আৰু অনিলদাৰ নাম মাতি চিঞৰ দুটামানো মাৰিলোঁ৷ ভাগ্য ভাল কুকুৰ-চুকুৰ নাই৷ বাঁহৰ গাধৈৰ ওপৰেৰে কেৰেক-মেৰেক কৰি আগুৱাই আহি অনিলদাই দেখা দিলে৷ ইংগিতেৰে মাতিলে ওপৰলৈ৷ চাঙৰ তলখন চাফা৷ খৰিৰ দ'ম আৰু ৱিমচামৰ য়ামাহা আৰ.এক্স.১০০খন ৰখাই থোৱা আছে৷ দুফালে দুডাল কাঠৰ জখলা৷ মু্খতে পোৱাডালেৰেই ওপৰলৈ উঠি গ’লোঁ৷ এখন চাঙৰ পৰা আন এখন চাং৷ বেলেগ এটা পৰিৱেশত পুৱাতে আজি এনেকৈ ঘূৰি-ফুৰি খুব ভাল লাগিছে৷

 

ঘৰটোৰ দুটা কোঠা৷ প্ৰথম কোঠাটোত মৰাং দম্পতী থাকে৷ কাষৰটোত আমাৰ টীম-বি৷ বাৰাণ্ডাৰ খুঁটাত বন্ধা ৰছীত মেলি থোৱা গামোচাখনে অৱস্থান বুজাত সহায় কৰিলে৷ এইটো আচলতে পাকঘৰ৷ জুহালখন মাজতে আছে৷ ৰান্ধনীশালৰ অন্য সা-সৰঞ্জামবোৰো দেখিছোঁ৷ বিছনাৰ ব্যৱস্থা নাই৷ ঢাৰি পাৰি দিছে৷ তাৰ ওপৰত তোছক, বিছনা চাদৰ, কম্বল, গাৰু আদি৷ কানি-কাপোৰখিনি আমাৰ দৰেই, নতুন আৰু চাফা৷ বেৰত বন্দুক এটা, খাপত ভৰোৱা দা, মোনা আদি ওলমিছে৷ তলত থকা বাথৰুম, লেট্ৰিন, পানীৰ ব্যৱস্থা আদিও ভাল৷ ৱিমচামৰ পৰিবাৰ সন্তানসম্ভৱা৷ সেয়ে ককায়েকৰ ছোৱালী দুজনীয়ে অৰুণদাহঁতক আলপৈচান ধৰিছে৷ ৱিমচামৰ ককায়েক তৌবিমেই গাঁওখনৰ মুৰব্বী৷ তেওঁৰ ঘৰটো, মানে চাংখন কাষতে আছে৷ ওচৰতে, বাটৰ সিপাৰে অকণমান ওখত ন-কৈ সাজি থকা হৈছে পকী গীৰ্জাঘৰ এটা৷ উপত্যকাৰ দৰে ঠাইখিনিত অলপ আগলৈ পাহাৰীয়া জুৰি এটাও আছে৷ তালৈকে হৰ আৰু হাৰ্বাৰ্ট গৈছে গাড়ী ধুবলৈ৷ ক’লা গাড়ী বগা হৈ গৈছে কালি, এইখিনি পাওঁতে পাওঁতে৷ হাৰ্বাৰ্ট স্ফূৰ্তিবাজ মানুহ৷ কেৰেপ নাই৷ লং ড্ৰাইভ তেওঁৰ নিচা৷

 

অৰুণদাই কাৰবি আংলং অট’ন’মাছ কাউন্সিলৰ ২০০৩ বৰ্ষৰ কেলেণ্ডাৰৰ বাণ্ডিল এটা ডিফুৰ পৰাই লৈ অহাৰ কথা আছিল, বিভিন্নজনক উপহাৰ দিবলৈ৷ আনিছে৷ তাৰে এখন খুজি ল’লোঁ, আমি থকা জাংখং মংৰেৰ চাঙত ওলমাবৰ বাবে৷ দাদাই লগত কেমেৰাও আনিছে দুটাকৈ৷ দুইটাই গধুৰ৷ মই মোৰ অকণমানি Kodak Easyshare M575 Digital কেমেৰাটোহে আনিছোঁ বুলি ক’বলৈহে পালোঁ, Canon PowerShot SX50 HSটো মোক চলাবলৈ দি দিলে৷ তেওঁৰ হাতত Sony Cyber-shot DSC-HX1 কেমেৰাটো থাকিল৷ দলৰ বাকী সদস্যসকলৰ প্ৰত্যেকৰে হাতত কেমেৰা আছে৷ টীম-এ'ৰো আটাইৰে হাতে হাতে একোটা আছে৷ হেণ্ডিকেমো আছে৷

ঘাঁহনি আৰু তামোল গছৰ আৱেষ্টনীত যেনি-তেনি দেখা গৈ আছে চাংঘৰবোৰ৷ কেলেণ্ডাৰ আৰু কেমেৰা লৈ সোনকালেই উভতিলোঁ৷ ইচ্ছা কৰিয়ে থিয় গৰা বগাই উঠি আহিছোঁ, নিজৰ শাৰীৰিক সক্ষমতা পৰীক্ষা কৰি চাওঁ বুলি৷ সুযোগ পালেই এই কামটো কৰা হয়৷ আহি পাই কাৰবি আংলঙৰ উপহাৰৰূপী কেলেণ্ডাৰখন আনুষ্ঠানিকভাৱে অৰ্পণ কৰা হ’ল পৰিয়ালবৰ্গৰ হাতত৷ বৰ ভাল পালে সকলোৱে৷ প্ৰদানৰ মুহূৰ্তটো কেমেৰাত বন্দী কৰিলে বীৰেন্দৰে৷ বীৰেন্দৰ লাহে লাহে আমাৰ কেমেৰা-পাৰ্ছন হৈ উঠিছে৷