ফুকেটৰ ৰাজপথত কি দেখিলোঁ...

('পৰিষ্কাৰ ভাৰত অভিযান'ৰ সৈতে মিলাই ভ্ৰমণ কাহিনীৰ অকণমান)

পাতং প্ৰিমিয়াৰ ৰিজ’ৰ্ট৷ ৰুম নং ২১৬৷ আন্দামান সাগৰৰ পাৰে পাৰে স্কুটী চলাই এপাক ফুৰি অহাৰ মতলবেৰে দৰজাখন মাৰি বাহিৰ ওলাইছোঁ মাত্ৰ৷ তেনেকুৱাতে অ’পেন স্পেচেৰে দেখিলোঁ, আগেয়ে কেতিয়াও নেদেখা ৰঙা ৰঙৰ ১০চকীয়া প্ৰকাণ্ড বাহন এখন৷ সন্মুখত ৪জন পাহুৱাল ডেকাই মস্ত পাইপ এডাল ধৰি গৈ আছে৷ পাইপডালৰ বহল মুখখনেৰে ফিচকাৰীৰ দৰে বেগেৰে পানী ওলাইছে৷ গাড়ীখনৰ ভিতৰত ড্ৰাইভাৰজন, নিজৰ চিটত৷ তেওঁ লাহে লাহে বাহনখন আগুৱাই নি আছে৷ প্ৰয়োজন অনুসৰি কোনো কোনো ঠাইত অলপ সময় ৰৈ দিছে৷ পথচাৰী, গাড়ী-মটৰে শৃংখলাবদ্ধতাৰে নিজেই নিজৰ দিশ নিৰ্ণয় কৰি পাৰ হৈ গৈছে৷ ক’তো কোনো বাধা বা হকাবধা নাই, চিঞৰ-বাখৰ এটা নাই৷ চুপ-চাপ সকলোৰে কাম চলি আছে৷

এনেয়ে চাফা ধুনীয়া ঠাই৷ কেনিও ক’তো কাগজৰ টুকুৰা এটাও দেখিবলৈ নাই৷ প্ৰদূষণ বুলিবলৈ শূন্য৷ সেইবোৰক লৈ আগৰে পৰাই কৌতূহলী হৈ পৰিছিলোঁৱেই৷ এতিয়া চকুৰ আগত হঠাতে দেখা দিয়া এই দৃশ্যটো হোটেলৰ ওপৰৰ পৰা অলপ সময় চাই থকাৰ পিছত মনটোক একে ঠাইতে বান্ধি ৰাখিব স্বাভাৱিকতে নোৱাৰিলোঁ৷ ৰাস্তাওনো এনেকৈ ধুৱেনে ক’ৰবাত? ক’তোতো আগে-পিছে দেখা নাই৷

চেকেণ্ড ফ্ল’ৰৰ পৰা ঘপাঘপ নামি আহি গাড়ীখনৰ ওচৰত উপস্থিত হ’লোঁহি৷ গাড়ীৰ সমান্তৰালভাৱে কিছুদূৰ আগুৱাই গৈ থাকি একান্তমনে কামটো নিৰীক্ষণ কৰি থাকিলোঁ৷ পাইপৰ পৰা জোৰত নিৰ্গত হোৱা পানীয়ে ৰাস্তাটো এফালৰ পৰা ধুই নিছে৷ পথৰ ওপৰত জমা হোৱা পানীভাগ ফুটপাথৰ দাঁতিৰ ফুটাইদি তলৰ ড্ৰেইনত পৰিছেগৈ৷ মসৃণ ৰাস্তাটো আগতকৈ বেছি পৰিষ্কাৰ হোৱাৰ ফলত চিকচিকীয়া ৰূপ লৈছে৷ জিলিকি উঠিছে পথৰ ওপৰত বগা-হালধীয়াৰে অঁকা বিভিন্ন মাৰ্কিং চিহ্নবিলাক৷ বেংককৰ আই.টি. চিটীত মাত্ৰ কেইদিনমানৰ আগতে কিনা আৰু তেতিয়াৰে পৰাই অনৱৰতে পকেটত সুমুৱাই ৰখা মোৰ সৰু কেমেৰাটো মুহূৰ্ততে সক্রিয় হৈ উঠিল৷ পানী ছটিয়াই ৰঙা গাড়ীখনো আগলৈ গৈ থাকিল৷

জীৱনত কাহানিও ক’তো দেখা নোপোৱা চাক্ষুস অভিজ্ঞতা এটা এইদৰেই মনগহনত বন্দী কৰাৰ সুযোগ পালোঁ, থাইলেণ্ডৰ সমুদ্ৰতীৰৱৰ্তী মনোমোহা নগৰী ফুকেটৰ আলহী হৈ থাকোঁতে৷