প্ৰকৃতি আৰু সংস্কৃতিৰ মাজত এটা দিন...

মাজে মাজে জীৱনটোক শিকলি খুলি এৰি দিয়া হয়৷ কাৰবি আংলঙৰ পাহাৰীয়া প্ৰকৃতিৰ বুকুৰ ভাঁজে ভাঁজে লুকাই থকা ৰহস্যৰ মাজলৈ নিজকে লৈ যোৱা হয়৷ উপস্থিত হোৱা যায় এনেকুৱা এক পৰিৱেশত, যি হৈ পৰে অনাবিল আনন্দৰ সঁফুৰা, অনাগত সময়বোৰৰ বাবে৷

১৫.১.১৫ তাৰিখটোক স্মৰণীয় কৰিবলৈকে নিচেই পুৱাতে আজি বৈঠালাংছ’মুখী বাছ এখনত উঠি দিলোঁ প্ৰায় ১০০কিল’মিটাৰ নিলগৰ ডেনগাঁৱলৈ বুলি৷ ডেনগাঁৱত নমাৰ পিছত বজাৰেদি সোমাই ৫কিল’মিটাৰ খোজ কাঢ়ি ওলালোঁগৈ বিথিলাংছ’ৰ আদায় হাঞ্চে আৰং৷ সেইখন গাঁৱতে মোৰ এজন ঘনিষ্ঠ বন্ধু সুৰেন ক্রামছাৰ ঘৰ৷ ক্রামছা পৰিয়ালে আয়োজন কৰা চ’জুন পূজাৰ আজি দ্বিতীয় দিন অৰ্থাৎ ‘কাৰজাপপি’ বা ‘কেচ’পি’ (মূল পূজা) আছিল৷ চ’জুন পূজা হৈছে কাৰবিসকলে ঘৰুৱাভাৱে কৰা সবাতোকৈ ডাঙৰ পূজা৷ এই পূজাৰ মূল উপাস্য দেৱতা হৈছে ‘বাৰিথে’ অৰ্থাৎ ইন্দ্ৰ৷ ক্রামছা নিজেই ‘কুৰুছাৰ’ অৰ্থাৎ পূজাৰী৷ ভায়েক বীৰেনছিং ‘বৰৱা’ অৰ্থাৎ সহায়কাৰী৷ পূজা উপলক্ষে সজা হৈছে ৯খন বেদী৷ পৰম্পৰাগত নিয়মেৰে উচৰ্গা কৰা হৈছে ৪টা গাহৰি আৰু ৮টা কুকুৰা৷

চ’জুনৰ সবিশেষ পিছলৈ ৰাখি সদ্যহতে দেখুৱাব বিচাৰিছোঁ পূজাথলীৰ পৰা প্ৰায় ৫কিল’মিটাৰ নিলগৰ কাংথিলাংছ’ জলপ্ৰপাতৰ এটা দৃশ্য৷ এতিয়াৰ পৰা ১০বছৰৰ আগতে এদিন সুৰেন ক্রামছাৰ সৈতেই জোতা-মোজা ক’ৰবাতে এৰি, খৰস্ৰোতা জুৰিটোৰ শিল-পানী খচকি সফলতাৰে প্ৰথমটো অভিযান চলাইছিলোঁ৷ হাৰছেন ৰংপি, বিপিন ক্রামছা আৰু প্ৰতিম ৰংপিৰ সংগত আজি দ্বিতীয়বাৰ গৈ দেখিলোঁ, বিভাগীয় তৎপৰতাত কাংথিলাংছ’ এতিয়া পিকনিক স্পটলৈ উন্নীত হৈছে৷ ৰাস্তাৰ উপৰি দলং, জিৰণি চ’ৰা আদিৰ নিৰ্মাণ কাৰ্য চলি আছে৷ পিকনিক খাবলৈ যোৱা দলো লগ পালোঁ৷ নিশ্চয়কৈ ক’ব পাৰি, গহীন হাবিত সোমাবলৈ হোৱা আগৰ সেই ভয় ভয় ভাব মানুহৰ মনৰ পৰা এতিয়া আঁতৰিছে৷ আশা কৰা হৈছে ভৱিষ্যতৰ দিনবোৰত কাংথিয়ে অনেকজন প্ৰকৃতিপ্ৰেমী, এডভেন্সাৰপ্ৰেমীৰ ক্ষুধা নিবাৰণ কৰিব পাৰিব৷

বাছেন পাহাৰৰ বুকুৰ এই কাংথিৰ ওচৰে-পাজৰে, লাংবেংলং পাহাৰৰ দুৰ্গম স্থানত হুৰনাতকে ধৰি আৰু কেইটামান জলপ্ৰপাত আছে৷ পৰৱৰ্তী সময়ত তালৈ অভিযান চলোৱাৰ সংকল্প ৰাখি বিয়লি ডিফুমুৱা বাছ ধৰিলোঁ৷