কেমেৰা

ছিক্সটি এক্স ৱাইড অপ্তিকেল জুমৰ ডিজিটেল কেমেৰাটো পাই আদীশ ল’ৰাটো ক’ব নোৱাৰা হৈ পৰিল৷ যেন বিৰাট ফটোগ্ৰাফাৰহে এটা! কুইক ষ্টাৰ্ট গাইড আৰু মেনুবোৰ পঢ়ি পঢ়ি কিটিপ-কাটাপ কেইটামান নিজে নিজেই আয়ত্ত কৰিছে৷ বাৰ্ড ৱাট্‌চিং ম’ডত চৰাই অনুসৰণ কৰাৰ নিচাই পাইছে তাক৷ কেমেৰা ষ্ট্ৰেপডালেৰে যন্ত্ৰটো ডিঙিত ওলোমাই লৈ দিনটোত কতবাৰ চৌহদৰ ভিতৰতে ইফালে দৌৰ, সিফালে দৌৰ৷ কিযে ব্যস্তত্য! কেপচাৰ কৰি আনিয়ে দেখুৱায়৷ ফটোগ্ৰাফী সম্বন্ধে ময়ো বিশেষ নাজানো একো৷ এনেয়ে ভাল লাগে কামটো৷ আনুষ্ঠানিক কোনো ডিগ্ৰী-ডিপ্ল’মা-চাৰ্টিফিকেট নাই৷ গতিকে ফ’কাচ, এপাৰেচাৰ, লেনচ, ভিউ ফাইণ্ডাৰ, জুম, অবজেক্ট, পইণ্টচ অফ ইণ্টাৰেষ্ট, বেক গ্ৰাউণ্ড, পজিচন, ৱাইড এংগল, টেলিফটো, শ্বাটাৰ স্পীড, ফ্লেশ্ব, এক্সপ'জাৰ, এইচ.ডি. আদি ফটোগ্ৰাফ্ৰিক টাৰ্মবোৰৰ সৈতে পৰিচয়ো সীমিত৷ তবু এল.চি.ডি.ত স্নেপবোৰ এটা এটাকৈ চাওঁ৷ তাৰে দুই-এটা শব্দমিহলি পজিটিভ কমেণ্ট একোটা তাৰ ফালে এৰি দিওঁ৷ হাঁহি এমোকোৰা মুখত আৰু উৎসাহ এসোপা বুকুত লৈ সি অন্য এফালে গুচি যায়গৈ, বেলেগ এটা চৰাইৰ সন্ধানত৷

কোনোবা মুহূৰ্তত সোধে, ‘বাৰ্ড ৱাট্‌চিং আৰু বাৰ্ড ফটোগ্ৰাফীৰ বাবে ক’ত গ’লে ভাল হ’ব’ বুলি৷ কি উত্তৰ দিওঁ? নাজানো৷ ভাবি থাকোঁ মনে মনে৷ সদ্যহতে ‘আমাৰ চৌহদৰ চৰাইবোৰ’ শীৰ্ষক বিষয় এটাতে লগাই দিছোঁ৷ চাই থাকা, তুলি থাকা৷ ঘৰচিৰিকা, শালিকা, বুলবুলি এতিয়ালৈকে পিকচাৰ ফ্ৰেমত বন্দী হোৱা চৰাই৷ তদুপৰি পাতবেং, সাপ, জিঞা, আমলখি আদি যিহকে মন যায়৷ কৈছোঁ, 'কেৱল ক্লিক্‌ কৰিলেই নহ’ব৷ চৰাইবোৰৰ সম্বন্ধে জনাৰো আগ্ৰহ লাগিব৷' সিদিনা হেমাঞ্জলি পেহীয়েকে পে’ন ড্ৰাইভত অনা ফটোবোৰ লেপটপটোত লৈ খুব মনোযোগেৰে নিৰীক্ষণ কৰিছে সি৷ অভিভূত হৈ পৰিছে চৰাইৰ জগতখন দেখি৷ বিভিন্ন প্ৰজাতিৰ পক্ষী আৰু সিহঁতৰ বৰ্ণনা থকা কিতাপকেইখনমানো আনিছিল তাই৷ সিও পাত লুটিয়াবলৈ সুযোগ পালে৷ তাৰ মাজেৰে তাক জনাই দিছোঁ যে চৰাইৰ বিষয়ে জানিবলগীয়া কথা অনন্ত৷ ই নিজেই এখন বিশাল পৃথিৱী৷ গতিকে গভীৰ অধ্যয়ন লাগিব৷ থিয়’ৰি আৰু প্ৰেকটিকেল উভয়ে গুৰুত্বপূৰ্ণ৷' ইতিমধ্যে সিহঁতৰ ক্লাছ নাইনৰ ছে'ল্‌ফ ফটোগ্ৰাফী প্ৰজেক্টৰ নামত সি দুঠাইলৈ গ'ল আৰু কাহানিও নোপােৱা অভিজ্ঞতাৰ লগতে আনন্দও লভিলে৷ ভাবি থৈছোঁ, ‘আমাৰ চৌহদৰ চৰাইবোৰ’ শীৰ্ষক কামখিনি সম্পূৰ্ণ কৰিব পাৰিলে পৰৱৰ্তী টপিক ‘আমাৰ ঠাইখনৰ চৰাইবোৰ’৷ তাৰ পিছত ক্ৰমে ‘আমাৰ জিলাখনৰ চৰাইবোৰ’, ‘আমাৰ ৰাজ্যখনৰ চৰাইবোৰ’, ‘আমাৰ দেশৰ চৰাইবোৰ’, ‘আমাৰ বিশ্বখনৰ চৰাইবোৰ’৷ ভাবিব নোৱাৰা ধৰণে ক্ৰমাৎ বৰ্ধিত পৰিসৰৰ একো একোটা প্ৰজেক্ট৷ এটা জীৱনত কমপ্লিট কৰিব পৰাটো সম্ভৱেই নহ'ব কিজানি! 'তেনেকুৱা কাম একোটা কৰি উলিয়াব পাৰিলে কিযে মজা লাগিব তোমাৰ বয়সৰ মগজুৱে এই মুহূৰ্তত ভাবি উলিয়াব হয়তো নোৱাৰিব৷ দৰাচলতে বাৰ্ড ৱাট্‌চিং বা বাৰ্ড ফটোগ্ৰাফী একোটা আনন্দপ্ৰদায়ক হ’বীয়ে নহয়, বিশাল পৰিধিৰ এখন কৰ্মক্ষেত্ৰও৷ এন ইণ্টাৰেষ্টিং প্ৰচেচ অফ লাইফ-লং লাৰ্নিং৷ এই সামান্য নিকন কেমেৰাটো আৰু উৎসাহী মনটোৱেই তাৰ বাবে প্ৰাথমিক সাধন বা আধাৰ৷ এনেকৈয়ে সাধনা আগ বঢ়াই নিব লাগিব৷ সমান্তৰালভাৱে নিজৰ পঢ়াশুনাখিনিও নিয়মিত ৰূপত জাৰি ৰাখিব লাগিব৷’

ল"ৰাটোৰ চকুকেইটা টেলেকা-টেলেক হৈ পৰিল আৰু তিৰবিৰাবলৈ ধৰিলে৷ মনে মনে ভাবিলোঁ, নিচাটো ভালেই হৈছে৷ ডেচট্ৰাকটিভ নহয়, কনষ্ট্ৰাকটিভ৷ বাপেকে এইটো বয়সত হাতত কেটেপা, মোনাত মাৰ্বল আৰু বাটলু-গুটি লৈ চৰাই মাৰি ফুৰিছিল৷ ই যেনিবা সেইবিধ কৰা নাই৷ ধুনীয়া ধুনীয়া চৰাইবোৰ নিধন কৰি পাপ অন্ততঃ গোটোৱা নাই ই৷

মাকে পিছে ডাবিহে দিয়ে৷ ‘নপঢ়ি-নুশুনি কেমেৰা লৈ ক’ত ঘূৰি ফুৰিছ, হাঁ? যা, পঢ়া টেবুলত বহ৷ ঘূৰি ফুৰিবলৈ পালে একো নালাগে? লগৰ সন্দীপন, পেং, জিৰবনহঁতক চাগৈচোন কি কৰি আছে৷ লোকে ভালদৰে পাছো কৰিব, ভাল চাকৰিও পাব৷ তোৰহে একোডাল নহ’ব৷’

ভেকাহি খাই ল'ৰাৰ সেমেনা-সেমেনি৷ মোৰ চাপ’ৰ্ট পাই সাহসেৰে ৰয় যেনিবা৷ পিছত সুযোগ বুজি ৰ'টাৰী মাল্টি চিলেক্টৰেৰে মাকৰ আগত ফটোবোৰ ৰিৱাইণ্ড কৰি কৰি মনিটৰত প্লে' বেক ইমেজ দেখুৱায়৷ তেওঁ বুজি-চুজি নাপায়৷ তেওঁক লাগে বিভিন্ন ভংগীমাত তেওঁৰ নিজৰ ফটো৷ বাকীবোৰ কিবা ফটোৱেই হ’লনে? ঘৰচিৰিকা, জিঞা, জবা, চন্দ্ৰমা, সাপ, ভেকুলী, ... সেইবোৰ ডিলিট কৰি দিবলৈ অৰ্ডাৰ৷ মাকক লাগে টেন চি.জি.পি.এ.৷ ৰাতি শুৱাৰ পৰতো ক’লে একেটাই কথা৷ ‘টেন পইণ্ট আনি দিব পাৰিলে মোক আৰু একো নালাগে৷’ এইকেইদিন ৰিজাল্টৰ বতৰ চলি আছে৷ তেওঁৰো হেনো ল’ৰাৰ কাৰণে ভাবি এতিয়াই বুকুখনত কঁপনি আৰম্ভ হৈছেই৷ প্ৰেছাৰৰ টেবলেট খাবৰ হ'ল তাৰ মানে! আজিকালি আকৌ কথা-কাণ্ড এনেকুৱাহে৷ ল’ৰা-ছোৱালীৰ পৰীক্ষা আহিল মানে মাক-বাপেকৰ প্ৰেছাৰ বাঢ়িল! মাকবোৰৰ অলপ বেছিয়ে চাগৈ!

সিমানতে ময়ো এওঁক সজোৰে ভেটা দিলোঁ... ‘ধু-উ-উ-ৰ৷ তেনেকুৱা চাৰ্টিফিকেট ঢেৰ দেখিছোঁহে’৷ ছখন টেক্সটবুক পঢ়ি নম্বৰ গোটোৱাটো এটা কথা হ’ল নেকি? এইবোৰকে তুমি জ্ঞানৰ মাপকাঠী বুলি ভাবি আছা? পৰীক্ষাৰ বহীত এগাল নম্বৰ তুলিলেই নহ’ব নহয়৷ মগজুত জ্ঞান কিমান থুপ খাইছে? সেইখিনি ভাঙি-পিটি নিজে কি গঢ়িব পাৰিছে? আগতে কোৱা হৈছিল ন’লেজ ইজ পাৱাৰ৷ এতিয়া সেই দিন গ'ল৷ এপ্লাইড ন’লেজ ইজ পাৱাৰ৷ হৌৰা, গম পাইছা? মাৰ্কছিটৰ পিছত দৌৰাটো বাদ দিয়া৷ শুৱনি মাৰ্কছিটৰ নামত ইমান কষ্ট কৰি পিছলৈ আনৰ তলত মাথা মৰা কাম নকৰিলেও হ’ব ল'ৰাই৷ হ’লেই যেনিবা তোমাৰ ল’ৰা এম.বি.এ.৷ বিদেশতেই গ’ল বাৰু৷ আনকহে ধনী কৰিবগৈ৷ আৰুনো কিডাল ফলাব? চাকৰি নাই৷ ঘোচ দি চাকৰি কিনিব লাগিব৷ কোনো দৰকাৰ নাই দেই৷ হয় ছাৰ, হয় ছাৰ কৰি জীৱনভৰ মূৰ তল কৰি থাকোঁতেই যাব৷ কিমান পুঁজি হ'লে জীৱনটো হ'বগৈ, উত্তৰেই বিচাৰি উলিয়াব নোৱাৰিব কোনোদিনে৷ ঘৰ, গাড়ী, বাৰীৰ প্ৰতিযোগিতাত ৰাইজৰ উন্নয়নৰ ধন সোঁৱে-বাঁৱে কুক্ষিগত কৰিবলৈহে জানিব৷ আৰুনো কি? তেনেকুৱা অফিচাৰ নহ'লেও হ'ব দিয়া তোমাৰ ল'ৰা৷ তাতোকৈ নিজৰ ইচ্ছাত কিবাকিবি এটা কৰিবলৈ দিয়া তাক৷ চেল্‌ফ-এম্‌প্লয়ড৷ নিজেই নিজৰ বছ৷ সৰ্বক্ষণ স্বাধীনতা আৰু জীৱনভৰ ভৰপূৰ আনন্দ অন্ততঃ থাকিব৷ লাইফ ইজ ফৰ লিভিং, ভাই৷ টেনচন কিহৰ ইমান? ৰিলেক্স৷ বান্ধোনহীন মুক্ত বিহংগৰ দৰেই হ’ব লাগিব জীৱন৷ এৰি দিয়া জীৱনক, যিফালে যায় যাওক সেইফালেই৷ টেন পইণ্ট টেন পইণ্ট মন্ত্ৰটি জপ কৰিবলৈ বাদ দিয়া দেই৷’

তেওঁ চুপচাপ থাকিল৷ পুৱা পঢ়াশুনা সমাপ্ত হোৱাৰ পিছত দেখিলোঁ, ষষ্ঠ শ্ৰেণীত পঢ়া ভনীয়েক আনিছায়ো ডিঙিত কেমেৰাটো ওলোমাই বগা পাৰ চৰাইহাল বিচাৰি গৈছে, আগফাল-পিছফাল, ইফালে এবাৰ সিফালে এবাৰ, একদম ব্যস্ত৷ সন্ধিয়া দেখিলোঁ, নিজেই শ্বুটিং ম’ডটো সলাই মুন চিলেক্ট কৰি লৈ মুকলি আকাশেৰে গৈ থকা জোনবাইক জুম ইন জুম আউট কৰাৰ চেষ্টা কৰিছে৷ চাগৈ, মাকক মই কোৱা কথাবোৰ মনে মনে শুনি আছিল তায়ো৷ স্বাধীনতা শব্দটো তাইৰো বাৰু প্ৰিয় শব্দ নেকি? ভাবিলোঁ৷

কেমেৰাই দুটাকৈ বিন্দাচ জীৱন গঢ় দিবগৈ পাৰিব নিশ্চয়৷