খেলিছিলনে আপুনিও এই খেলটো?

আপোনালোকে কি বুলিছিল নাজানো৷ আমি বুলিছিলোঁ ‘লেঙেৰী খেল’৷ লেঙেৰাই লেঙেৰাই খেলা বাবেই নামটো বোধ হয় এনেকুৱা৷ কোনে কেতিয়া দিলে নাজানো অৱশ্যে৷ মাথোঁ মনত আছে তাৰে কিছু কথা৷

মুকলিত খালী ভৰিৰে খেলা হৈছিল এই খেল৷ ভৰিত পিন্ধি থকা চেণ্ডেলবোৰ খুলি অলপ দূৰে দূৰে এপাত এপাতকৈ পোনকৈ থৈ ঘেৰি লোৱা হৈছিল আয়তক্ষেত্ৰাকাৰ এখিনি ঠাই৷ বৰ্গক্ষেত্ৰ আকাৰত তাক আকৌ সমানে দুভাগ কৰা হৈছিল৷ ঠাইখিনিৰ দীঘ-প্ৰস্থৰ কোনো নিৰ্দিষ্ট হিচাপ নাছিল৷ কেইটাই খেলিব তাৰো নাছিল কোনো ধৰাবন্ধা সংখ্যা৷ আগ্ৰহী সমনীয়াৰ হিচাপ অনুসৰি এলেকা সৰু-ডাঙৰ কৰি লোৱা হৈছিল৷ বুজিবৰ সুবিধাৰ কাৰণে কওঁ, ধৰি লওক, ত্ৰিশ ফুট দীঘল আৰু পোন্ধৰ ফুট বহল জোখৰ এটুকুৰা ঘাঁহনি৷ তাক সমানে দুভাগ কৰা হ’ল৷ দুটা দল৷ দলেপতি ছজনকৈ খেলুৱৈ৷

টচত জিকা দলটোৰ এজনে প্ৰথমে অভিযান আৰম্ভ কৰে৷ এখন ভৰিত থিয় হৈ সিখন দাঙি নিজৰ সীমা এৰি দেও দি দি সোমাই পৰে বিপক্ষৰ এলেকাত৷ প্ৰতিপক্ষৰ খেলুৱৈক তেওঁ হাতেৰে চুবলৈ চেষ্টা কৰে৷ সীমাৰ ভিতৰতে তেওঁলোকে নিজৰ গা বচাই পলাই ফুৰে৷ কাৰোবাক স্পৰ্শ কৰাৰ পিছত লেঙেৰীয়ে মধ্যসীমা স্পৰ্শ কৰিব পাৰিলে তেওঁ যাক যাক চুইছিল সেইকেইজন মৰিব, অৰ্থাৎ খেলৰ পৰা বাহিৰ৷ আনহাতে বিপক্ষৰ খেলুৱৈয়ে সীমাৰ ভিতৰত থাকি তেওঁক বাগি দিবলৈ চাব৷ আগ ভেটি ধৰি বা খেদা মাৰি গৈ বগৰাবলৈকো প্ৰচেষ্টা চলাব৷ ভাৰসাম্য ৰক্ষা কৰিব নোৱাৰি সিখন ভৰিয়ে মাটি স্পৰ্শ কৰিলে লেঙেৰী মৰিব, মানে আউট৷ তাৰ পিছত আনটো দলে আৰম্ভ কৰিব৷ এনেকৈ খেলা চলি থকাৰ পিছত যিটো দলৰে গোটেইকেইজন খেলুৱৈ আগতে আউট হয় সেই দল হাৰে৷ ইটো দল জিকে৷

আমি হাইস্কুলত পঢ়ি থাকোঁতে শ্ৰেণীকোঠাৰ সন্মুখত থকা সেউজ ঘাঁহনিডৰাত এই খেলটো প্ৰায়ে খেলিছিলোঁ৷ লেইজাৰৰ বে'ল পৰিলেই স্কুলৰ তলৰ ফালে থকা সোণাৰুজোপাৰ ছাঁত সময় বুজি উপস্থিত হোৱা বিহাৰী চানাৱালাজনৰ ওচৰলৈ কোঁ-কোঁৱাই দৌৰোঁ৷ সিকি এটাৰ বিনিময়ত তেওঁ কাগজত বান্ধি দিয়া মিক্সাৰ চানাখিনি হাত পাতি লওঁ৷ সেয়া ফটাফট গলিয়াই স্কুলৰ পিছফালে থকা বুঢ়াকাইৰ কেণ্টিনত প্ৰৱেশ কৰোঁ৷ দীঘলকৈ বাঁহৰ নাল লগোৱা পুৰণি মিল্কমেইডৰ টেমাটোৰে সাজি লোৱা ‘পানী উলিওৱাডাল’ দোকানখনৰ ভিতৰফালে ৰখা পানীৰ ড্ৰামটোত সুমুৱাই দিওঁ৷ গিলাচটো এনেয়ে এবাৰ আওখালি কেইগিলাচমান ঘোট ঘোটকৈ পি লওঁ৷ তাৰ পিছত চেণ্ডেলযোৰ লাইনত থৈ পেণ্টটো কোঁচাই লাগি যাওঁ লেঙেৰী খেলাত৷

খেলিছিলনে আপুনিও এই খেল? মনত পেলাবচোন৷