উৎসৱৰ অংক...

সিদিনা পদূলিত কলপুলিকেইটা পোতোতে আপোনাৰ মনত যিটো উদ্দীপনা আছিল, এতিয়া সেইকেইটা উভালোতেও সমানেই উদ্দীপনা আপোনাৰ থাকিব লাগিব৷ কলপুলিকেইটা আনোতে যি ধৰণৰ সক্রিয়তা আপোনাৰ ক্ষেত্ৰত প্ৰকট হৈছিল, এতিয়া সেইকেইটা পেলাওঁতেও সমানেই সক্রিয়তা প্ৰকট হ’ব লাগিব৷ পদূলিমুখৰ ঠাইখিনি পৰিষ্কাৰকৈ ঝাড়ু দিওঁতে তেতিয়া যেনেকৈ দেহত উৎসাহ আছিল, শক্তি আছিল, এতিয়া লেতেৰা হৈ পৰা ঠাইখিনি সাৰি থাকোঁতেও একে উৎসাহ, একে শক্তিয়েই ক্রিয়া কৰি থাকিব লাগিব৷ ফটকা ভৰ্তি পেকেটবোৰ,  চাকিকেইগছ পলিথিনৰ বেগ (বা কাগজৰ বাকচ)ত ভৰাই ঘৰলৈ কঢ়িয়াই আনোতে যি ধৰণৰ চঞ্চলতা আপোনাৰ দেহে-মনে দেখা গৈছিল, এতিয়া খালী পেকেট, ফটকাৰ খোলা, ফুলজাৰিৰ দণ্ড, ছেদেলি-ভেদেলি হৈ পৰা কাগজৰ টুকুৰাবোৰ গোটাই ডাষ্টবিনত পেলাবলৈ যাওঁতেও একে ধৰণৰ কৰ্ম-চঞ্চলতা থাকিব লাগিব৷

কিয় জানে? নহ’লে উৎসৱৰ আনন্দ হৈ পৰিব আধৰুৱা৷ ফিফ্‌টি পাৰচেণ্ট৷

এশ শতাংশ খৰছৰ বাবদ পঞ্চাশ শতাংশ আনন্দ!

অংকটো কৰি চাওকচোন, আপুনি কিমান শতাংশ লাভ কৰিলে৷

(খালী বটলকেইটাৰ কথা নকওঁ আৰু...)