আমাৰ শিশু, আমাৰ ভৱিষ্যৎ

(শিশু দিৱস উপলক্ষে)

প্ৰখ্যাত দাৰ্শনিক ৰেনে ডেকাৰ্টেই কৈছিল... ‘জন্মৰ সময়ত প্ৰত্যেক শিশুৰে কিছুমান আন্তৰিক ক্ষমতা থাকে যি সকলো শিশুৰ ক্ষেত্ৰত সমান৷ কিন্তু পৰিৱেশগত কাৰণত এই ক্ষমতাৰ তাৰতম্য ঘটে৷’

পৰিৱেশৰ পৰা নিয়ন্ত্ৰিত হোৱা হেতুকেই আমি দেখা শিশুবিলাকৰ জীৱনৰ প্ৰতিচ্ছবিও হয় ভিন্ন ভিন্ন৷ জীৱন সম্বন্ধে পৃথক ধাৰণাৰে সিহঁত অগ্ৰসৰ হয় নিজ নিজ কক্ষপথত৷

এইটো অনস্বীকাৰ্য যে ভৱিষ্যতৰ সুনাগৰিক ৰূপে, সৃষ্টিশীল ব্যক্তি হিচাপে এটি শিশুক গঢ় দিয়াৰ প্ৰধান দায়িত্ব ঘৰখনৰ৷ সেয়ে পোনপ্ৰথমেই প্ৰয়োজন এখন আদৰ্শ ঘৰৰ৷ মাক-দেউতাকে পুঞ্জীভূত অভিজ্ঞতা তথা সুসংহত নিৰ্দেশনাৰে তেওঁলোকৰ শিশুটিৰ বাবে সৃষ্টি কৰিব লাগিব এটা সৰ্বাংগসুন্দৰ জীৱনধাৰা, তাক গঢ়ি তুলিব পাৰিব লাগিব প্ৰকৃত মানুহ ৰূপে৷ নিজৰ শিশুটিৰ পৰা ইতিবাচক ফল লাভ কৰিবলৈ হ’লে সন্তান জন্ম দিয়াৰ আগতে প্ৰত্যেক পিতৃ-মাতৃয়ে নিজকে আদৰ্শৱান অভিভাৱক হিচাপে গঢ়িব লাগিব৷ সুস্থ চিন্তাৰে এখন সুন্দৰ পৰিৱেশযুক্ত সমাজ ৰচনা আৰু পৰিচালনাৰ গুৰুদায়িত্ব বহন কৰিব লাগিব অগ্ৰজসকলে,য’ত জন্ম লভি নিজৰ আন্তৰিক ক্ষমতাৰে প্ৰস্ফুটিত হৈ আমাৰ শিশুসকল মহীয়ান হৈ উঠিব৷ যিটো বাটেদি বাট বুলি সিহঁত উপনীত হ’বগৈ এক সেন্দূৰীয়া ৰাজআলিত৷

এটা শিশু কেৱল এখন ঘৰৰে ভৱিষ্যৎ নহয়, দেশৰো ভৱিষ্যৎ৷ এখন দেশৰ মূল সম্পত্তি শিশু৷ শিশুসকলৰ উন্নতিৰ বাবে সদা-সচেতন নেহৰুৱে আশা কৰিছিল প্ৰত্যেকজন শিশুৱেই একোজন উপযুক্ত সন্তান হিচাপে গঢ় লৈ দেশ নিৰ্মাণত ভাগ ল’ব৷ আমিও তাকেই আশা কৰোঁ৷

(এখন কাকতৰ সহযোগী সম্পাদক হৈ থাকোঁতে ১১.১১.১৯৯৪ তাৰিখে লিখা সম্পাদকীয়)