যোৱাৰাতি ফটোশ্বপত...

কণ্ট্ৰ’ল এন্‌ টিপাৰ পিছত কাষ্টম প্ৰিচেটত উইদ্‌থ ৫.৫ ইঞ্চেচ, হাইট্‌ ৮.৫ ইঞ্চেচ টাইপ কৰি এণ্টাৰ মাৰি দিলোঁ৷ লগে লগে নতুন পে’জটো সন্মুখত হাজিৰ হ’ল৷ তাৰ আগতেই অৱশ্যে পে’জমেকাৰত টেক্সট্‌ ফাইলটো খুলি ডকুমেণ্ট চেট্‌-আপত দিয়া মেজাৰমেণ্টটো এবাৰ চাই লৈছিলোঁ৷

বাঁওহাতে মেলি থোৱা, সাজোনৰ প্লেনিংমতে আঁক-বাক কৰি লোৱা কাগজখিলালৈ গভীৰভাৱে এবাৰ দৃষ্টি নিক্ষেপ কৰিলোঁ৷ ১৬টা কালাৰ্ড পে’জ৷ ঠিক আছে৷ ১ আৰু ২ৰ কথাটো ইতিমধ্যে ফিক্সড্‌ হৈয়ে আছে৷ পিতৃ-মাতৃ আৰু শিক্ষাগুৰু দুগৰাকীৰ চিত্ৰ থাকিব৷ কাইলৈৰ ভিতৰত পাই যোৱাটো খাটাং৷ গতিকে ৩নং পৃষ্ঠাৰ পৰাই ধৰা যাওক৷

‘বিদেশত আপোন মানুহ’ ...প্ৰৱাসী অসমীয়াসকলক লৈ নিৰ্মিত, দূৰদৰ্শনত ইতিপূৰ্বে সম্প্ৰচাৰিত, মোৰ ভাল লগা চিৰিয়েলখনৰ শীৰ্ষ-গীতটো দুকাণে ওলোমাই লোৱা হে’ড-ফোনটোত বজাই লৈছোঁ, হাই ভলিউমত৷ মাজে মাজে নিজেও গুণগুনাই আছোঁ৷

৩ আৰু ৪, বে’ক্‌ টু বে’ক্‌৷ কিহৰ ছবি আহিব? জানিবৰ বাবে অল্ট-টেব্‌ মাৰি আকৌ পে’জমেকাৰত সোমাই পৰিলোঁ৷ পে’জ আপ্‌ আৰু পে’জ ডাউন কৰি নিশ্চিত হ’লোঁ৷ প্ৰথম চাৰিটা লেখা প্ৰতিফলিত হ’ব পৰাকৈ ফটো নিৰ্বাচন আৰু সেইমতে প্লেচ্‌ কৰিব লাগিব৷ সেয়ে চেপ্তাৰকেইটাত এফালৰ পৰা পুনৰবাৰ চকু ফুৰাই যোৱা ভাল, যাতে লেখাৰ সৈতে ছবিৰ তাল-মিল থাকে৷ তেতিয়াহে পাঠকৰ বাবে সহজবোধ্য আৰু মনোগ্ৰাহী হ’ব৷

ই ড্ৰাইভত ইতিমধ্যে মোলৈ প্ৰেৰণ কৰা ফটোগ্ৰাফবোৰ একেঠাই কৰি ৰখা কালাৰ্ড ফটো নামৰ ফ’ল্ডাৰটোত ডবল ক্লিক্‌ কৰি দিলোঁ৷ উদ্দেশ্য, প্ৰিভিউ চাব লাগিব৷

নিশাৰ মহানগৰীৰ ছবি... ফটোখন প্ৰথম দৰ্শনতে ভাল লাগিল৷ জেট এয়াৰলাইনচৰ বিমানেৰে নিশা ১০বজাত দেশখনত পদাৰ্পণ কৰাৰ কথা লিখিছে৷ গতিকে উপযুক্ত হ’ব৷

পিছৰ চেপ্তাৰটোও আকৌ এবাৰ খৰকৈ পঢ়ি অঁতালোঁ৷ সমুদ্ৰ-তীৰত অৱস্থিত স্থানৰ কথা উল্লেখ কৰিছে৷ ৰাইট এৰ’ টিপি গৈ থাকোঁতে তাৰ লগত মিলা ছবি এখনো দৃষ্টিত পৰিল৷ বচ্‌, হৈ গ’ল৷ পে’জটো মেক্-আপ্‌ হৈ যাব৷

ফটোৰ ৰিজলিউচন চেক্‌ কৰিলোঁ৷ আৰম্ভণিতেই খুলি থোৱা নতুন পৃষ্ঠাটোলৈ এখন এখনকৈ দুয়োখন ফটো ড্ৰেগ কৰিলোঁ৷ জোখ-মাখ, আন্ধাৰ-পোহৰ বিচাৰ কৰি যথাস্থানত বহুৱাৰ পিছত দেখিলোঁ যে আৰু এখন ফটো যাব পাৰে, ঠাই অলপ আছে দেখোন! চাওঁচোন বাৰু৷

কণ্ট্ৰ’ল টেব্‌ মাৰি গৈ পুনৰ ফটোৰ ফ’ল্ডাৰটোত প্ৰৱেশ কৰিলোঁ৷ আৰম্ভণিৰ পৰাই চাওঁ৷ গোটেইখিনি একাদিক্রমে এবাৰো তেনেকৈ চোৱা হোৱাই নাই৷ এখন এখনকৈ চাই চাই গৈ আছোঁ৷ ইমান ধুনীয়া, পৰিষ্কাৰ আৰু আকৰ্ষণীয় ঠাইবোৰ! এইখন কি, সেইখন ক’ৰ...

এনেকৈয়ে ৰৈ ৰৈ ইখনৰ পিছত সিখনলৈ আগ বাঢ়োঁতে ১৬৭খন ফটোৰ জগতখনৰ মাজত এটা সময়ত নিজেই হেৰাই থাকিলোঁ৷ কাণে-মুখেতো গানটো আছিলেই... ‘বিদেশত আপোন মানুহ’৷

দপ্‌... হঠাৎ কাৰেণ্ট গ’ল৷

ল’ড চেডিং! এটা নিত্যনৈমিত্তিক ঘটনা৷

কামৰ ইণ্টাৰেষ্টত অতপৰে ঘড়ীলৈ চাবলৈযে পাহৰিয়েই আছিলোঁ৷

ইকি! মোৰ পিচিটোৰ স্ক্ৰীণখন দেখোন উকা! টেবুল লাইটটোও অফ্‌! হে’ড ফোনো নিস্তব্ধ!

তাৰ মানে, ইউ.পি.এছ.টোও ফেইল!

তাৰ অলপ পিছতহে আচল হুঁচ আহিল... হায় হায়, ফাইলটো ছেভ্‌ কৰিবলৈও পাহৰিলোঁ!!!