বন্ধ অমৰ হওক

কাম কৰি থকা অৱস্থাতে হঠাতে খবৰটো আহিল... দুই বজাৰ পৰা অনিৰ্দিষ্ট কালৰ বাবে বন্ধ৷

এনেয়েতো আমি ইয়াত বন্ধৰ সৈতে সহাৱস্থান কৰি কৰি অভ্যস্ত হৈ পৰিছোঁৱেই৷ তথাপি... অনিৰ্দিষ্ট বুলি কোৱাত সাময়িকভাৱে কেইটামান চিন্তা কৰিলোঁ৷ চিন্তাওনো আৰু কি... চাউল-পাত, ডাইল-তেল, নিমখ-আলুগুটি৷ বচ, ইমানেই৷ বাকী... কাম-কাজ, শিক্ষা-দীক্ষা... মাৰা গুলী৷ বেমাৰ-আজাৰ ঈশ্বৰৰ ওপৰত৷

মোৰ সন্মুখৰ পথটোত গাড়ী-মটৰৰ চলাচল খৰতকীয়া হৈ উঠাৰ উমান ভিতৰৰ পৰাই পালোঁ৷ পথিকৰ সংখ্যাও বাঢ়ি গৈছে৷ স্কুল-কলেজৰ ছাত্ৰ-ছাত্ৰীবোৰ দলে-দলে ঘৰ অভিমুখে আহিব ধৰিছে৷ কামৰ টেবুলত বহি থাকিয়ে সিহঁতৰ মাত-কথাবোৰৰ পৰা গম পাই গৈছোঁ৷

পেট্ৰ’ল অলপ সুমোৱাই থওঁ বুলি ডিপোৰ ফালে চলাই দিলোঁ৷ এটা ডিপো বন্ধ৷ তেল নাই৷ আনটোলৈ ঘূৰি আহিলোঁ৷ তাতো ভিৰ৷ তথাপি ৰ’দ মূৰত লৈ লাইনত লগালোঁ৷ দুই ফালে গাড়ী, বাইক, অট’ৰিক্সা, বটল লোৱা মানুহ আদি৷ তেল দিয়া কৰ্মচাৰী এজন৷ ইফালে মানুহবোৰৰ উৎকণ্ঠা৷ সোনকালে তেল ভৰাব লাগে, বজাৰ কৰিব লাগে, ঘৰ পাবগৈ লাগে৷

অলপ পৰ ৰৈ হিচাপ কৰি দেখিলোঁ, এইটো গতিত মই তেল পাবলৈ হ’লে বন্ধই হ’বগৈচোন৷ ইফালে কোনো কোনোৱে গৰজি উঠিছেই৷ কুৰুক্ষেত্ৰও হৈ যাব পাৰে৷ গতিকে যি হয় হ’ব বুলি তেলৰ কথা বাদ দিলোঁ৷

বেংকত কাম আছিল৷ দেখিলোঁ, এনেয়ে গাড়ী-মটৰেৰে গিজ্‌গিজাই থকা বেংকটোৰ সন্মুখত চাৰিখনমানহে গাড়ী ৰৈ আছে৷ তাৰ মানে কৰ্মচাৰীসকলে অফিচ এৰিলেই৷ দুজনমানক বাটত ক্রচ কৰিয়ে আহিছোঁ৷ ৰাস্তাৰ পৰাই এবাৰ ভিতৰলৈ ভুমুকিয়ালোঁ৷ আশা নাই৷ টেবুল খালী৷ বেংকৰ কামটোও বাদ দিলোঁ৷

স্পীডত চলাই আহি ঘৰ সোমালোঁহি৷ দিনতে গেৰেজটোৰ আটাইকেইটা তলা মাৰি দিলোঁ, অনিৰ্দিষ্ট কালৰ বাবে৷

পাকঘৰৰ ফালে যাওঁতেই মায়ে সুধিলে... চাহ খাবি নেকি? মই গজা, গমৰ লাড়ু, ভুজিয়া আনি থৈছিলোঁ আগ বেলাতে৷ খাৱ যদি বাকি দিওঁ৷

মোৰ মূৰত খেলালে... বন্ধটো দেখোন গজা, লাড়ু, ভুজিয়াৰেই চেলিব্ৰেট কৰিব পাৰি৷ পিছত যি হয় হৈ থাকিব৷

মাক ক’লোঁ... দিলে খাম৷ বন্ধটো সেইবোৰেৰেই চেলিব্ৰেট কৰিলে কেনে হয়?

মায়ে কি ভাবিলে নাজানো, মাথো হাঁহিলে৷বস্তুবোৰ মুখৰ আগলৈ অহাত ‘বন্ধ অমৰ হওক’, বুলি আৰম্ভ কৰিলোঁ৷

গৰম চাহৰ সৈতে সেইখিনি খাই উঠি ইণ্টাৰনে’টটো চালোঁহি, কিমান এম.বি. বাচি আছেগৈবা! নহ’লে আকৌ আপোনালোকৰ সৈতে যোগাযোগ ৰক্ষা কৰাই মস্কিল হ’ব নহয়৷ দেখিলোঁ, ৩১২ এম.বি. আছে এতিয়াও৷ হৈ যাব, মাত্ৰ অলপ সাৱধানে চলিব লাগিব৷ দৰকাৰী কাম এটাটো লাগি আছোঁ৷ সেইখিনি ঢুকালে পিচে মোক আৰু নাপাব৷ সেয়েহে আগতীয়াকৈ জনাই থ’লোঁ৷

দুই বজাৰ লগে লগে বাধ্য ছাত্ৰৰ দৰে সন্মুখৰ শ্বাটাৰখন পেলাই অনিৰ্দিষ্টকালীন বন্ধৰ শুভাৰম্ভ কৰিলোঁ৷ ৰাস্তাটো ইতিমধ্যে শান্ত হৈ পৰিছেই৷

ম’বাইলটোলৈ চালোঁ৷ ন’ চিগ্‌নেল্‌৷

বঢ়িয়া৷

তেনেকুৱাতে কাৰেণ্টটোও গ’ল৷

বাঃ, আৰু বঢ়িয়া৷

এইহে উন্নতি৷

জয় মৰিশালি ৰাজ্যৰ জয়৷