১.৫ আশা-নিৰাশাৰ অন্তহীন দোমোজা

জিবি প’ল’ৱে মৌন ব্ৰত অব্যাহত ৰখাত তাৰ কাৰণ বিচৰাৰ পৰিৱৰ্তে চিন্তিবলৈ ল’লোঁ বিকল্প ৷ বুজি পালোঁ যে ৰৈ থাকিলে কাম নিসিজিব ৷ যোৱা মানুহটো মইহে ৷ গতিকে নিজে নিজৰ অহা-যোৱাৰ ব্যৱস্থা আৰু থকা-খোৱাৰ জেগা বিচাৰিব লাগিল ৷

প’ল’ৱে কৈছিল ৰ’য়িঙৰ পৰা আনিনিলৈ টাটা ছুম’ চলে বুলি৷ কিন্তু এৰা আৰু পোৱাৰ সময় সোধা নহ’ল ৷ ভাড়া কিমান ? তাকো নাজানিলোঁ ৷ সেয়ে এতিয়া ইণ্টাৰনে’টত চলাথ কৰিব ধৰিছোঁ, সেইফালৰ যাত্ৰী পৰিৱহণকাৰী সংস্থাৰ শুংসূত্ৰ কিবা পাওঁ নেকি বুলি ৷

ভাগ্য ভাল ৷ দুটা ঠিকনাৰ লগতে ম’বাইল ফোনৰ নম্বৰো পাই গ’লোঁ ৷ গ’ অৰুণাচল আৰু এ.আই. ট্ৰেভেল মেনেজমেণ্ট ৷ যাতায়াত সেৱা সম্পৰ্কে সবিশেষ তথ্যৰ লগতে অগ্ৰিম চিট বুকিঙৰ বাবে ততালিকে (২৪.২.২০২০) এছ.এম.এছ.যোগে প্ৰশ্নবোধক বাৰ্তা প্ৰেৰণ কৰা হ’ল এই দুই ল’কেল টুৰ অ’পাৰেটৰলৈ ৷

আকৌ ভাগ্য বেয়া ৷ আশানুৰূপ সঁহাৰি কোনোফালৰ পৰাই নাহিল ৷ কি হ’ল ? সকলোৰেচোন কেৱল মৌনতা ! কেউপিনে যেন বিফলতাই আগুৰি ধৰিছে মোক ৷ ময়ো অৱশ্যে কামোৰ এৰি দিয়া নাই ৷ পোৱা-নোপোৱাৰ খেল এখনহে যেন চলি আছে !

অৰুণাচল প্ৰদেশ চৰকাৰৰ দ্বাৰা অনুমোদিত ভ্ৰমণ আৱৰ্তৰ সংখ্যা ১১ ৷ ৰ’য়িং-মায়’ডিয়া-আনিনি সেইবিলাকৰ ভিতৰত অন্যতম ৷ ল’ৱাৰ ডিবাং ভেলী জিলাৰ ৰ’য়িঙত আৰম্ভ হোৱা এই চাৰ্কিটৰ অন্তৰ্গত ভীষ্মক নগৰ, চালি লে’ক, মেহাও লে’ক, মায়’ডিয়া, হুনলি আৰু ডিবাং ভেলী জিলাৰ আনিনিক সামৰি লোৱা হৈছে ৷আনিনিত আৱৰ্ত ভৱন, পৰিদৰ্শন বঙলা আছে ৷ ইটালিন, আৰজু, এলিনিতো আই.বি. আছে ৷ ৰানলিৰ উপৰি মই যাব খোজা অন্তিম ভাৰতীয় গাঁও আচ্‌হিছ’ত আছে পৰ্যটক নিবাস ৷ নে’টত অধ্যয়ন কৰোঁতে এইখিনি তথ্য পাইছোঁ ৷ বৰ্তমান অৱস্থা-দুৰৱস্থা আৰু ব্যৱস্থাপনা সম্বন্ধেহে জনাৰ একো উপায় পোৱা নাই ৷

সি যি কি নহওক, এইবাৰ বেলেগ এটা আইডিয়া মনলৈ আহিল ৷ ৰূম খালী থাকিলে অৰুণাচলত চাৰ্কিট হাউচ, টুৰিষ্ট লজ্‌ আদিত আমাৰ নিচিনা নিচেই সাধাৰণজনকো থাকিবলৈ অনুমতি দিয়া হয় ৷ এতিয়াৰ পৰা বহু বছৰৰ আগতে, ১৯৯২ চনত টাৱাং ভ্ৰমিবলৈ যাওঁতে টাৱাঙৰ আৱৰ্ত ভৱনত আছিলোঁ ৷ ব’মডিলাত পৰ্যটক নিবাসত ঠাই পাইছিলোঁ ৷ অৱশ্যে তেতিয়া আগতীয়াকৈ চিঠি লিখি ডাকযোগে পঠিয়াই দিয়া হৈছিল ৷ সেয়া আজিও সজীৱ হৈ থকা পুৰণা সুখ-স্মৃতি ৷ আনহাতে ২০১৬ত মেচুকালৈ যাওঁতে যাত্ৰাপথত আল’ত চাৰ্কিট হাউচত কোঠালি পোৱা গৈছিল, আগতীয়া কোনো খা-খবৰ নিদিয়াকৈয়ে, যদিওবা নিজেহে নাথাকিলোঁ, দলীয় সিদ্ধান্ত মানি ৷ তাৰ আগৰ বছৰ কিবিথু যাত্ৰাত হাৱাইত সহজেই পাইছিলোঁ যাত্ৰী নিবাস, ৱালঙত পৰিদৰ্শন বাংলো ৷ এনেবোৰ চৰকাৰী স্থানত থিতাপি লোৱাতকৈ স্থানীয় লোকৰ বেচৰকাৰী চাংঘৰত আপোনমনে কটোৱাটোহে মোৰ প্ৰথম পচন্দ যদিও অতীত-অভিজ্ঞতাৰ আলোকত পৰিস্থিতি চালি-জাৰি এই মুহূৰ্তত ভাবি পালোঁ, আনিনিৰ চাৰ্কিট হাউচ, আই.বি.ৰ দায়িত্ববাহী বিষয়ালৈ মনৰ কথাখিনি লিখি পঠাই দিলে কেনে হয় ? ভবামতেই কাম ৷ ইনাৰ লাইন পাৰ্মিট সংলগ্ন কৰি আৱেদন-পত্ৰ তুৰন্তে মেইল কৰি দিলোঁ চাৰ্কোল অফিচাৰ ৰজালিণ্ড পেৰ্টিন মহোদয়ালৈ ৷ নে’টত এড্ৰেছটো পাইছিলোঁ ৷

আনুষ্ঠানিক পত্ৰ দিলোঁ হয়, সেইখনৰো উত্তৰ দেখোন নাহেহে নাহে ! আকৌ চেঁচাপানী ! ইফালে ক্ষণ গৈ আছে বাগৰি ৷ হঠাতে অতিকৈ আশাব্যঞ্জক খবৰ এটা কাণত পৰিলহি যে ডিবাং ভেলী জিলাৰ সন্মানীয় উপায়ুক্ত ৱায়ং খিমহুন আৰু মোৰ ভাই শ্বিলংস্থিত উত্তৰ-পূব পাৰ্বত্য বিশ্ববিদ্যালয়ৰ একালৰ সহপাঠী ৷ দুয়োৰে মাজত ফোনত বাৰ্তালাপ চলি থাকে বুলিও কথা প্ৰসংগত গম পালোঁ ৷ ভিতৰি উত্তেজনা মোৰ স্বাভাৱিকতে বাঢ়ি গ’ল৷ আনিনি যাত্ৰাৰ প্ৰস্তুতিৰ বিষয়ে শুনি ভাইটিয়ে সতীৰ্থক যোগাযোগ কৰিলেই ৷ দূৰণিৰ অচিনাকি পৰ্যটকক আনিনিলৈ ৱেলকাম জনালে যদিও জিলাধিপতিয়ে এইটো লগে লগে স্পষ্ট কৰি দিলে যে ইদু ৰাইজৰ আগন্তুক ৰেহ ফেষ্টিভেলত অৰুণাচলৰ মাননীয় মুখ্য মন্ত্ৰী পেমা খাণ্ডুসহিত ভালেমান ভি.আই.পি. আনিনিত গিজগিজাই থাকিব ৷ গতিকে উক্ত সময়ত আৱৰ্ত ভৱন কিম্বা পৰিদৰ্শন বাংলো, ক’তোৱে কোঠা খালী পোৱাটো সম্ভৱপৰ নহ’ব ৷ তেনেহ’লে বিকল্প ? হ’মষ্টে বিচাৰিবলৈয়ে ডি.চি. চাহাবে পৰামৰ্শ দিলে ৷

আশাৰ ৰেঙণি এটা দেখা গৈছিল ৷ সিও ঘপহকৈ মাৰ গ’ল ৷ ইয়াৰ পাছত নে’টত আনিনিস্থিত হ’মষ্টে বিচাৰি ঘূৰ্মুটিয়াই ফুৰিলোঁ যদিও সুফল একো নোলাল ৷ সমস্যাটো জীয়াই থাকিল আগৰ ধৰণেই ৷ আশা-নিৰাশাৰ অন্তহীন দোমোজাত পৰি চিন্তা দুগুণে চৰিলহে ৷ (ক্ৰমশঃ)