২.২ নিৰজুলি বাছেৰে ৰ’য়িঙলৈ

কালবিলম্ব নকৰি ষ্টেচন য়াৰ্ডৰ মুখৰ পৰা টেম্প’ৰে মোৰ ভ্ৰমণৰ পৰৱৰ্তী খেপটো আৰম্ভ কৰি দিয়া হ’ল ৷ বেছি সময় নালাগিল, সিজুগুৰিৰ পৰা এ. টি. ৰ’ডেৰে আগুৱাই বাছ ষ্টেণ্ড পাই গ’লোঁ ৷ নামোঁতেই ৪জনীয়া যাত্ৰীদল আৰু চালকৰ মাজত প্ৰচণ্ড কথা কটা-কটি আৰম্ভ… ২০ টকাৰ জেগাত ৩০ টকা কিয় ল’বি ? ঘোঁচা মাৰেই আৰু ৷ উত্তৰত চালকে গহীনাই কৈছে… দিনত ২০ টকা লওঁ, ৰাতি ৩০ ৷ একো নামাতি নিৰাপদ দূৰত্বৰ পৰা মই আলেখ-লেখ চাই আছোঁ ৷ ৫ বাজি পাৰ হৈছে যদিও চৌপাশে এতিয়াও অন্ধকাৰৰ জয়গান ৷ সেয়ে বোধ কৰোঁ ৰাতি বুলিয়ে ধৰা হৈছে ৷ অগত্যা ৩০ টকাই দিবলগীয়া হ’ল ময়ো ৷

‘নিৰজুলি’ বাছখন পথটোৰ সিপাৰে অৱস্থানৰত ৷ সন্মুখৰ আইনাত নামষাৰ ডাঙৰকৈ লিখা আছে ৷ তিনিচুকীয়া টু ৰ’য়িং, অৰ্থাৎ এইখন তিনিচুকীয়াৰ পৰা ৰ’য়িঙলৈ চলে ৷ পূৰ্বৰ অভিজ্ঞতাৰ আলোকত কাকো নোসোধাকৈ ঠিকমতেই উলিয়ালোঁহি জেগা আৰু গাড়ীৰ সন্ধান ৷ বাছখনৰ ভিতৰত উঠিবলৈ লৈ চাওঁ যে অৰুণাচলী যুৱতী দুজনী ৷ দুয়ো দুফালে খিৰিকীৰ কাষলৈ বহি ম’বাইলৰ স্ক্ৰীণত মনোনিৱেশ কৰি আছে ৷ চিট এটাত বেগ ৰাখি নামি আহিলোঁ ৷
হৈ যোৱা বৰষুণজাকে জাৰ নমাইছে ৷ টুপীটোৰে কাণ দুখন ভালকৈ ঢাকি লৈছোঁ ৷ কাণ দুখনেই আচল অংগ ৷ এক কথাত ভেণ্টিলেটৰ ৷ এনেকুৱা মুহূৰ্তত এই দুই বায়ুপথ উন্মুক্ত ৰখাটো চূড়ান্ত বুৰ্বকামি হ’ব ৷ ৰাখিব পৰা নযাবও চাগৈ, একেলেথাৰিয়ে কেইবাদিনলৈ ৷ কিয়নো যিমানে ওপৰলৈ উঠিম, ঠাণ্ডা ক্ৰমাৎ বাঢ়িবহে ৷

অকণমান আগত ৰাস্তাৰ দাঁতিতে চাহ বিক্ৰেতা মুনিহ-তিৰোতা এহাল ৷ কি ভাগ্য ! পাই গ’লোঁ লালচাহ আৰু বিস্কুট ৷ তামোল-পাণ আছিলেই মোৰ লগত, ঘৰৰ পৰাই মায়ে কাটি দি পঠোৱা ৷ এখন চোবাই দিয়াৰ পাছতে দেহা-মন কিবা ৰঞ্জিত ৰঞ্জিত লাগি গ’ল ৷ ইনাৰ লাইন পাৰ্মিটখন ক’ত থৈছিলোঁ, এনেয়ে এবাৰ মনত পেলাই চালোঁ ৷ যাওঁতে শান্তিপুৰ গে’টত দেখুৱাব লাগিব ৷

বোধ হয় গাড়ীখনৰে মানুহ হ’ব, দীঘলকৈ সুৰ লগাই চিঞৰি এজনে যাত্ৰী মাতিব ধৰিছে ৷ উঠি যাওঁতেই টিকট ফালি হাতত দি ভাড়াৰ পইচাও লৈ আছে ৷ এই সুযোগতে ময়ো নিজৰ চিটটো গজগজীয়া কৰি ল’লোঁ ৷ তাৰ পাছত তেওঁৰ লগতে কথা পতাত লাগি গ’লোঁ, তলতে ৰৈ ৷ কেইটাত এৰিব বাছখন ? সুধিলত ৫টা ৪৫ত বুলি ক’লে ৷

সময়ানুপাতে বাহন সলনি হৈছে যদিও নিৰজুলি বাছ সেৱা বহুত পুৰণা ৷ দলং নোহোৱাৰ দিন ধৰি যাত্ৰী কঢ়িয়াই আহিছে ৷ মাল-বস্তু সৰবৰাহেৰে ইপাৰ-সিপাৰৰ জনসাধাৰণক সকাহ দি আহিছে ৷ বাছখনৰ নামটোৰ তাৎপৰ্য নাজানো ৷ কিন্তু মই পঢ়ি অহা কাৰিকৰী শিক্ষানুষ্ঠান নেৰিষ্টখন য’ত আছিল, অৰুণাচল প্ৰদেশৰ সেই জেগাটুকুৰাৰ নামটোও একেই, নিৰজুলি ৷ ভাবিলেই কিবা যেন এক আত্মিক সংযোগ বিচাৰি পাওঁ ! গভীৰ নস্তালজিয়াত ভোগা যায় ক’ৰবাত এই নামটো লিখি থোৱা দেখিলে বা শুনিলেই ৷

অপেক্ষাৰ পাছত অপেক্ষা ৷ যেন ধৈৰ্য-পৰীক্ষা ! ক’ত ৫টা ৪৫ত, ৬ বাজি ১০ মিনিট পাৰ হ’ল ৷ তেতিয়াহে এৰিলোঁ তিনিচুকীয়া ৷ (ক্ৰমশঃ)