পুৱাৰ স্নেপশ্বট...

মই যেতিয়া সেইখিনি পাইছিলোঁগৈ তাৰ আগতেই অ’পাৰেছনটো হৈ গৈছিল৷ তথাপিও, চাওঁচোন বুলি কৌতূহলী মনেৰে ওচৰ চাপি গ’লোঁ৷ দেখিলোঁ, ওলোটাকৈ মাটিত পেলাই থোৱা মস্ত গাহৰিটোৰ পেটটো দীঘলে দীঘলে ফলা৷ সুঠামদেহী ডেকা এজনে প্লাষ্টিকৰ মগ এটাৰে পেটৰ ভিতৰৰ পৰা তেজবোৰ উলিয়াই আছে৷ তাৰ পিছত প্লাষ্টিকৰ কেৰীবেগ একোটাত ভৰাই গাঁঠি মাৰি কাষতে থৈ গৈছে৷ এক্টিভাখন ষ্টেণ্ড কৰি মই একেবাৰে কাষ পালোঁগৈ৷ দেখিলোঁ, তেনেকুৱা ঠোঙা তেতিয়ালৈকে দহ-বাৰটামান হৈছেগৈ৷

ওচৰতে দেখা পালোঁ, ভাৰত গেছৰ এটা চিলিণ্ডাৰ আৰু বাৰ্ণাৰ৷ আগতেই মাৰি অনা গাহৰিটোক পোনপ্ৰথমে জুইৰে পুৰি পেলোৱা হৈছিল, যাতে নোমবোৰ নাইকিয়া হয়৷ কাৰণ ছাল চেলোৱা নহয়৷ ছাল খাব পাৰি৷

মই প্ৰশ্ন কৰাত তেজ চুঁচি-বাকি থকা সুঠামদেহী জনজাতীয় ডেকাজনে উত্তৰ দিলে, ‘নখ আৰু দাঁতৰ বাহিৰে একো পেলনি নাযায়৷ তেজ, পেটু সব খোৱা যায়৷’

অলপ পাছতে তেওঁ পেটৰ ভিতৰত থকা দীঘল নলী এডাল হাতত তুলি ল’লে৷ বাল্টিৰ পৰা মগেৰে পানী লৈ নলীডালৰ এমূৰেদি লাহে লাহে ঢালিলে৷ তাৰ পিছত ওপৰৰ পৰা তললৈ চেপা মাৰি নি দাঙি দিলে৷ মলভাণ্ডত জমা হৈ থকা ছাইবৰণীয়া মলবোৰ গুহ্যদ্বাৰেদি থলথলকৈ সৰি পৰিল৷ একে ধৰণে আকৌ দুবাৰ কৰিলে৷ পৰিষ্কৰণৰ কায়দাটো ভাল লাগিল৷ সঁচাই একোৱেই পেলনি নাযায়৷ তেৱেঁই জনালে যে সেই নলীডালো মানুহৰ খাদ্য৷

অলপ পাছতে দেখিলোঁ, কাষত জুৰিটোৰ পৰা তিনিজন ডেকা ওপৰলৈ উঠি আহিছে৷ ইমানপৰে সিঁহতক মই মনেই কৰা নাছিলোঁ৷ তিনিওজনে গাহৰিটোৰ পেটৰ ভিতৰৰ সৰু-ডাঙৰ নলীবোৰ জুৰিৰ বোঁৱতী পানীত পখালি আছিল৷ দুহাতেৰে দাঙি অনা গুলপীয়া ৰঙৰ নাড়ী-ভুঁৰুখিনি ফলা পেটটোৰ ভিতৰতে পুনৰ ভৰাই দিলে৷ পিছত উলিয়াই বেলেগে বিকিব৷ অৰ্থাৎ দাম বেলেগ৷ পেটুৰ দামো বেলেগ, তেজৰ দামো বেলেগ, মাংসৰ দামো বেলেগ৷

অ’পাৰেচন চাকচেচফুল্লি হৈ গ’ল৷ বাকীখিনি বজাৰত বহা ঠাইত চকল-চকলকৈ হ’ব৷ দা, বাল্টি আৰু অন্যান্য সামগ্ৰীবোৰ ডেকাসকলে সামৰাত লাগিল৷ তাৰ পিছত হাত-ভৰি ধুই চোলা পিন্ধিলে৷ কোঁচাই লোৱা পেণ্টৰ কোঁচ মেলি দিলে৷ ঘড়ী পিন্ধিলে৷ ইমানপৰে পকেটত সুমুৱাই ৰখা ম’বাইল উলিয়াই লৈ কিবা চালে৷ চুলি-তুলি ফণিয়াই গোটেইকেইজন গপচ হৈ পৰিল৷

অদূৰত ৰাখি থোৱা অট’ৰিক্সাখন তেওঁলোকৰে এজনে চপাই আনি গাহৰিটোৰ নিচেই কাষ পোৱালেহি৷ চাৰিওজনে মিলি দাঙি তাক অট’খনত তুলিলে৷ ‘যাওঁ দেই’ বুলি মাত লগাই গাহৰিৰ ওপৰেদিয়ে বাকী তিনিও চিটত বহিল৷

অট’খন চলি গ’ল ডেইলী বজাৰ অভিমুখে৷ মুকলিত ওলাই থকা মৃত গাহৰিটোৰ নেগুৰডাল বতাহত নাচি নাচি গৈ থাকিল৷

(ৰচনা...  ফেব্ৰুৱাৰী ২০১৪)