আজিৰ আনন্দ...
(২৭.৫.২০১৪)

বিশেষ দৰকাৰ এটাত আজি পুৱাই ৰে’লেৰে ডিমাপুৰ পালোঁগৈ৷ কাম হ’লত আবেলি উভতিলোঁ৷

আজিৰ দিনটোত মোৰ বাবে উল্লেখযোগ্য কথাটো হ’ল, আজি মই এগৰাকী সুন্দৰ পুৰুষ আৰু এগৰাকী সুন্দৰী মহিলা চকুৰ আগত দেখা পালোঁ৷ মনত ৰেখাপাত কৰি যোৱা তেওঁলোকৰ শাৰীৰিক সৌন্দৰ্যই মোলৈ আনন্দ কঢ়িয়াই আনিলে৷

মই য’লৈ গৈছিলোঁ সেই স্থানত কামত লাগি থাকোঁতেই ওপৰত কৈ অহা ‘হেণ্ডচাম’ যুৱকজনক নিচেই কাষতে থিয় হৈ থকা অৱস্থাত পালোঁ৷ নাজানো তেওঁৰ কি নাম, কি ধাম৷ ভালে সময় চাই থাকিলোঁ তেওঁলৈ৷ পিছত তেওঁক এঠাইত বহি থকাও দেখিলোঁ৷ সুযোগ পাই ময়ো আকৌ চালোঁ৷ আৰু ঈশ্বৰৰ সৃষ্টিক মনে মনে শলাগিলোঁ৷

ঘূৰি অহাৰ বাটত ডিমাপুৰ ৰে’লৱে ষ্টেচনৰ প্লেটফৰ্মত চকুৰ আগলৈ আহিল ওপৰত কোৱা সেই ‘বিউটিফুল’ যুৱতীজনী৷ পানী এবটল কিনো বুলি যাওঁতেই তেওঁক নিচেই কাষৰ পৰাই পালোঁ৷ সেইকণ সময়তে তেওঁক চালোঁ৷ তাৰ পিছত নিজৰ অৱস্থানলৈ ঘূৰি আহিলোঁ৷ আৰু আচৰিতভাৱে, এঘণ্টা পলমকৈ অহা ৰে’লখনত উঠি লৈ দেখোঁ, তেওঁ মোৰ সন্মুখত, একেটা ডবাত! দুনাই চোৱাৰ সুযোগ পাই গ’লোঁ৷ আৰু ঈশ্বৰৰ নিপুণতাক মনৰ ভিতৰতে প্ৰশংসা কৰিলোঁ৷ নাজানিলোঁ তেওঁৰো কি নাম, কি ধাম৷

সঁচাই, ঈশ্বৰে কিছুমান লোকক ইমানযে চালে চকুৰোৱাকৈ নিৰ্মাণ কৰে! নিতান্তই বাহ্যিকভাৱে, কম সময়তে দৃষ্টিত যিখিনি পৰিল, যি দেখি অভিভূত হ’লোঁ, তাৰ বাবে সৃষ্টিকৰ্তাৰ গুণানুকীৰ্তন নকৰি নোৱাৰিলোঁ৷ নিজৰ দুনয়ন সাৰ্থক হোৱা যেনো অনুভৱ হ’ল৷

সুন্দৰ প্ৰাকৃতিক দৃশ্য একোটা আমাৰ মনত যেনেদৰে সৰল, শান্ত, উপভোগ্য আৰু আনন্দপ্ৰদায়ক, অনুৰূপ ধুনীয়া পুৰুষ-মহিলাও৷ মান-সন্মান অম্লান ৰাখি সকলো ধুনীয়া বস্তুকেই আমি চাব লাগে বুলি ভাবোঁ আৰু সেয়ে মই চাওঁ৷ সেয়া মানুহেই হওক, বা আন যিয়েই নহওক৷ কথাটো কোনে কি ভাবে লয়-নলয় নাজানো৷ মোৰ ক্ষেত্ৰত কিন্তু এইটো সঁচা যে সুন্দৰক মই চাওঁ, হৃদয়েৰে উপভোগ কৰোঁ আৰু ঈশ্বৰক ধন্যবাদ জনাওঁ আনন্দৰে মনটো পৰিপূৰ্ণ কৰি পেলোৱা বাবে৷

কাৰ্যতঃ আজিও সেইটোৱেই হ’ল৷