‘বাঁহী’ৰ পাতত বিহুৰ ৰেঙণি 

(সংগ্ৰহ)

বিহু

(গীত)

(সুৰ : দেউতাৰ পদূলিত, গোন্ধাইছে মধুৰী, কেতেকী মলেমলাই, ঐ গোবিন্দাই ৰাম)

টকা পেঁপা ৰোল,   গীতত উঠে ৰোল,

নাচে ডাঙৰীয়া বিহু (ঐ বিহুৱা কাই!)৷

নতুনে বছৰটিক,   নতুনে কন্যাটীক,

আদৰে যেনেকৈ শাহু (ঐ বিহুৱা কাই!)৷৷

কুঁহি পাত মেলি,   গছে আদৰিলে,

আমৰ মল কুলিয়ে মিলি (ঐ বিহুৱা কাই!)৷

সৰগৰ বসন্ত,   আহাঁ হে আহাঁ হে!

আমাৰ পৃথিৱীলৈ বুলি (ঐ বিহুৱা কাই!)৷৷

শৰতকে জোনে,   হেমন্তকে ধানে,

বাৰিখাক মৰাইয়ে যেনে (ঐ বিহুৱা কাই!)৷

আদৰি তেনেকৈ   নতুন বছৰটিকে

বিহু ডাঙৰীয়াই আনে (ঐ বিহুৱা কাই!)৷৷

লৰাই জুনুকা,   লুৰীয়ে ভুৰুকা,

বোৱাৰীয়ে খুন্দিছে চিৰা (ঐ বিহুৱা কাই!)৷

গামোছা, কাপোৰ,   পিঠাৰ নাই ওৰ,

ঘৈণীয়ে পাৰিছে পিৰা (ঐ বিহুৱা কাই!)৷৷

মাহ-হালধিৰে   গৰু গাই ধুৱাইছে,

তৰাৰ ন পঘাৰে বান্ধে (ঐ বিহুৱা কাই!)৷

আম কঠালত  ন ফল আশাৰে

ধান-খেৰৰ জৰীৰে ছান্দে (ঐ বিহুৱা কাই!)৷৷

মছে সাৰে ঘৰ,   পদূলি চোতাল,

বেথায়ে কণী যুজায় (ঐ বিহুৱা কাই!)৷

মহৰ যুজ এখন,   গঞায়ে পাতিলে,

খুন্দাত ভূঁই এ লৰি যায় (ঐ বিহুৱা কাই!)৷৷

চাৰি ডেকা বহি   পঁচি খেলে কৰে,

চাৰিয়ে চাৰিয়ে চৰে (ঐ বিহুৱা কাই!)৷

দহ পঁচি মাৰি,   গুথি লই কড়ি

ঢালতে চাপৰি মাৰে (ঐ বিহুৱা কাই!)৷৷

ককাইৰ ভনীয়েকে   ন কাপোৰ পিন্ধালে

সেৱাত পাই ‘’কুশলে হোক’’ (ঐ বিহুৱা কাই!)৷

দূৰণিত থকা   পুতেকক সুঁৱৰি

মাকে কৰিলে শোক (ঐ বিহুৱা কাই!)৷৷

গধূলি গৰু গাই   ঘৰ চাপি আহিলে,

কোবে খাই মাখিয়তীৰে (ঐ বিহুৱা কাই!)৷

বোৱাৰী জীয়ৰী,   ল’ৰাৰ হাঁহিৰে

ভৰিল ঘৰ খিকিন্দালিৰে (ঐ বিহুৱা কাই!)৷৷

টক্‌ টক্‌ টক্‌ টকাই,   পেঁ পেঁ পেঁ পেপাই,

ধুম্‌ ধুম্‌ ধুম্‌ ঢোলেৰে মিলে (ঐ বিহুৱা কাই!)৷

খম্‌ খম্‌ খম্‌ তালেৰে,  চট্‌ চট্‌ চট্‌ হাতেৰে,

বিহু খা, বিহু খা, বোলে (ঐ বিহুৱা কাই!)৷৷

লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱা

বহাগ, ১৮৮৩চন

হাওড়া